Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου
πάνω στους βράχους της θάλασσας
λες το τραγούδι της μαύρης σου μοίρας
Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου.

Σου παραβγαίνω στους θρήνους,
πουλί άφτερο εγώ
τα ελληνικά νοσταλγώ πανηγύρια,
την ξεγεννήτρα την Άρτεμη,
που `ναι ο μεγάλος χαμός της στη Τήνο.

Αλκυόνα.θαλασσοπούλι μου....

Αλκυόνα!

Ω εσύ πουλί, που ένα γύρο στους βράχους της θάλασσας
λες το τραγούδι της μαύρης σου μοίρας,
ευκολονόητη λαλιά στους σοφούς, που κατέχουν
πως καλαηδάς ολοένα το ταίρι σου,
σου παραβγαίνω στους θρήνους, πουλί
άφτερο εγώ·
τα ελληνικά νοσταλγώ πανηγύρια,
την ξεγεννήτρα την Άρτεμη,
που έχει στον Κύνθο κοντά το ιερό της·
δίπλα είν’ εκεί η φοινικιά με το πλούσιο της φύλλωμα.