Ακριβέ μου αδερφέ,
δεν επρόλαβα να γράψω
μην τρομάζει η μάνα μην αγριεύει
μην καρδιοχτυπά.

Που κοιμάμαι μακριά
σε υπόγειο μ’ άλλα χνώτα
ότι τρώω πες της κι από υγεία
είμαι καλά.

Μ’ αδερφέ μου, αχ μην της πεις
για το κρύο στην άκρη της γης.

Τον πατέρα βόηθα εκεί
να δουλεύει και μην κάθεται
που τον πιάνει τον παράπονο
και κάνει πως δεν κλαίει.

Μ’ αδερφέ μου, αχ μην του πεις
για το κλάμα στην άκρη της γης.

Jeder ist ein Fremder.

Με τη γλώσσα πάω καλά
όπου να `ν’ θα σκέφτομαι σπαστά
μη δουλεύω με τα βλέφαρα
σκυφτά αλλοδαπά.

Μα όλο μου `ρχεται στο νου
η μικρή ψευδά να τρέχει
"μέτσο παππούκα μέτσο" *
να γελάει να λέει

Κι αδερφέ μου αχ μη μου πεις
για τη νύχτα στην άκρη της γης.

Αδερφέ μου ακριβέ,
είστ’ η έννοια μου κι η προσευχή
να με σκέφτεστε με αγάπη,
Το μακρινό παιδί.

Απ’ το Αμβούργο του `58
ή μια Αθήνα του σήμερα εδώ.

Είμαστε όλοι ξένοι .