Κλωστή από δάκρυα ραμμένη στα βλέφαρα
τα πράσινα νερά του Ολύμπου σου έφερα.
Κοίταξε, λούζομαι στην κάτασπρη νύχτα,
καβάλα στ’ αστέρια σκίζω τα δίχτυα.

Αυτά συνάντησα στην άκρη του κόσμου
γυναίκα μαχαίρι τη λεπίδα σου δώσ’ μου.
Κατέβα στον Άδη, βράζει το χώμα
ψυχή πεταλούδας κραυγή μες στο σώμα.

Ραγίζει η καρδιά, την κούραση φύλαξε,
σπαθί ματωμένο το τόξο σου λύγισε.
Κρεβάτι αγκάθι, πλαγιάζεις στα κύματα
καμπάνα το πέλαγος, φιλεύει μηνύματα.

Βγάλε τη μάσκα, το είναι σου δώσ’ μου
πλανήτες με κέρατα θερίζουν το φως μου.
Η ώρα ξεχείλισε και σβήνει τα χνάρια
ελάφι τα χνώτα σου, σπασμένα πιθάρια.

Ραγίζει η καρδιά, την κούραση φύλαξε,
σπαθί ματωμένο το τόξο σου λύγισε.
Κρεβάτι αγκάθι, πλαγιάζεις στα κύματα
καμπάνα το πέλαγος, φιλεύει μηνύματα.

Γλύκανε η μέλισσα, το λουλούδι πετάλωσε
κορίτσι ψυχή τις φλέβες ασφάλισε.
Κατέβα στον Άδη, βράζει το χώμα
ψυχή πεταλούδας κραυγή μες στο σώμα.

Ραγίζει η καρδιά, την κούραση φύλαξε,
σπαθί ματωμένο το τόξο σου λύγισε.
Κρεβάτι αγκάθι, πλαγιάζεις στα κύματα
καμπάνα το πέλαγος, φιλεύει μηνύματα.