Μου χρωστάς ευγνωμοσύνη
που σ’ αγάπησα, που σου δόθηκα.
Μα για ό,τι έχει γίνει
αγανάχτησα και προδόθηκα.

Έτσι μ’ αρέσει, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει
ν’ αγαπάω εγώ.
Έτσι μ’ αρέσει, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει
κι έτσι είμαι εγώ.

Της καρδιάς μου τα κομμάτια
δεν σ’ τα χάρισα, σου τα δάνεισα.
Κι αν μου έταξες παλάτια,
δεν τα ζήτησα, δε σ’ τα ζήτησα.

Έτσι μ’ αρέσει, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει
ν’ αγαπάω εγώ.
Έτσι μ’ αρέσει, μ’ αρέσει, μ’ αρέσει
κι έτσι είμαι εγώ.