Δυο γρατζουνιές, κάτι ρωγμές κι αποτυπώματα,
έχεις αφήσει στης καρδιάς μου τα τοιχώματα,
σκόρπια ζωή και σκουριασμένες αντιλήψεις,
μού `χεις αφήσει μεθυσμένες αναμνήσεις.

Ξέχνα την πόρτα, το στενό και τη διεύθυνση,
ήσουν για μένα στη ζωή μου μια παρένθεση,
ήσουν κανόνας μου μα έγινες εξαίρεση,
ήσουν θρησκεία μου μα έχεις γίνει αίρεση,
μα έχεις γίνει αίρεση.

Φάλτσες φωνές και πρωινά με σκούρα χρώματα,
έχεις αφήσει στου μυαλού μου τα κυκλώματα,
βάζω τελεία σε αγχωμένες συζητήσεις,
θέλω να φύγεις και να μην ξαναγυρίσεις.

Ξέχνα την πόρτα, το στενό και τη διεύθυνση,
ήσουν για μένα στη ζωή μου μια παρένθεση,
ήσουν κανόνας μου μα έγινες εξαίρεση,
ήσουν θρησκεία μου μα έχεις γίνει αίρεση,
μα έχεις γίνει αίρεση.

Μα έχεις γίνει αίρεση.