Κινείσαι κι ανθίζουν τα όνειρα
Σωπαίνεις κι ανοίγονται πηγάδια εωθινά
Γελάς κι εκτοξεύονται πίδακες ανεξαρτησίας
κομμάτια διαττόντων εκπυρσοκροτούν.
Διάφανος ο ήλιος
πυροδοτεί το φωτεινό σου πουκάμισο,
υαλοπίνακες ιριδίζουν στο τακ τακ των βημάτων σου.
Περπατάς και λάμπει ο κόσμος
Μιλάς και σπάνε ρόδια από φως
και τα κόκκινα σπόρια τους φυτρώνουν στο μέλλον.
Αγάλλεσαι και οι αυγές συνωστίζονται στο κατώφλι της άνοιξης
Φωνάζεις κι αλλάζει η ροή των υδάτων.
Ένα ατέρμονο καλοκαίρι
σε περιμένει στην άκρη του λόφου.
Είμαι εγώ το ανεξήγητο πέλαγο
που αγναντεύει η ματιά σου στον ορίζοντα