Ζωή πια σε βαρέθηκα
γιατί πολύ παιδεύτηκα.
Για μένα είσαι μαρτύριο κι έχεις αντί για χάρες,
τα πιο μεγάλα βάσανα, τις πιο βαριές λαχτάρες.

Ζωή πια σε βαρέθηκα
και καταριέμαι τη στιγμή
στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα.

Το κουρασμένο μου κορμί
το δέρνουν χίλιοι δυο καημοί.
Δίχως πατέρα έμεινα κι έχω πολλές φροντίδες,
οι πίκρες με μαράζωσαν, με γέμισαν ρυτίδες.

Ζωή πια σε βαρέθηκα
και καταριέμαι τη στιγμή
στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα.

Απ’ την αυγή ως το δειλινό
αναστενάζω και πονώ.
Σκληρά παλεύω για να βγω απ’ τις υποχρεώσεις,
ζωή φύγε από μένανε, φύγε να με γλιτώσεις.

Ζωή πια σε βαρέθηκα
και καταριέμαι τη στιγμή
στον κόσμο αυτόν που βρέθηκα.