Της ζωής μου τα δυο μεγάλα σφάλματα
τα πλέρωνα εβδομήντα χρόνια. Πρώτο:
ζητούσα την αλήθεια σ’ ό,τι μάθαινα
και δεύτερο: Την έλεγα στα πλήθη.

Όλα τώρα θα τα ξοφλήσω. Ελένη,
χρυσό παιδί, Σοφία, Νανά, αδερφούλες,
μαζί μου παραχώστε τα βαθιά.
Και συ, Δώρα, μην κλάψεις άμα φύγω
τώρα να κλαις: Αργοπορώ πολύ.