Η γλυκύτατη Άνοιξη
με τ’ άνθια στολισμένη,
ροδοστεφανωμένη
τη γη γλυκοτηράει.

Κι η γη τη χλόη εντύνεται,
τα δάση της ισκιώνουν,
τα κρύα χιόνια λιώνουν,
ο ουρανός γελάει.

Τα λουλουδάκια βάφουνται
τα πλάγια χρωμάτιζουν,
κι’ ηδονικές φωτιζουν
οι δροσερές αυγές.

Στο αγκαθερό τριαντάφυλλο
γλυκολαλάει τ’ Αηδόνι.
το ξένο χελιδόνι
ταιριάζει τη φωλιά.

Στους κάμπους πλούσια κι’ άκοπα
σε πράσινα λιβάδια
τα ζωντανά κοπάδια
βελάζουν και πηδάν.

Κι’ ο νιος βοσκός χαρούμενος
φυσώντας τη φλογέρα,
γιομίζει τον αγέρα
με τραγουδιών φωνές.

Κάθε ψυχή ευφραίνεται,
την Άνοιξη γιορτάζει.
Ο Θίρσης σκυθρωπάζει
στη γενική χαρά.

Ωραία Δάφνη πρόβαλε
να την αποστολίσεις,
και τότες είναι ο Θίρσης,
ο πλέον ευτυχής.