Αστέρω απόψε τα βουνά
γιατί είναι βουρκωμένα;

Αστέρω τα ματάκια σου
γιατί είναι δακρυσμένα;

Αστέρω γιατί μ’ αρνήθηκες
και πας μακριά στα ξένα;

Αστέρω τα χειλάκια σου
γιατί είναι πικραμένα,
γιατί είν’ φαρμακωμένα;

Πες μου κι εγώ το βότανο
θα πάω να στο φέρω.

Να σου γιατρέψω την καρδιά
γλυκιά χρυσή μου Αστέρω.