Όταν θα πονώ για κείνη θέλω να `μαι μοναχός
να `χει γύρω η νύχτα απλώσει και να μην υπάρχει φως.

Να αφοσιωθώ σε ΄κείνη, να ΄χω εικόνα καθαρή
κι αν θα βγει στα μάτια δάκρυ άνθρωπος να μη το δεί.

Κι όταν θα ΄χει ξημερώσει ίσως να ΄χω κοιμηθεί
κι αν ξυπνήσω τρομαγμένος εφιάλτη θα ΄χω δει.

Πως μπορώ να την ξεχάσω ξέγνοιαστος να κοιμηθώ
από το μυαλό δε φεύγει και γι’ αυτή θα τρελαθώ.