Στη γιορτή μου βροχή
Φόρα γκρι και ν’ αστράφτεις
Φώναξε δυνατά να σ’ ακούσω που θα `ρθεις
Στη γιορτή μου βροχή
Θα `μαι πίσω απ’ το τζάμι
Να κοιτάω από ψηλά
Μία πόλη να στάζει.

Στη γιορτή μου βροχή
Στόλισε όλη τη μέρα
Ξέπλυνε μου αυτή
Που με έχει πληγώσει
Και τα λόγια αυτά
Τόσο με `χουν θυμώσει
Πηγαινέ τα μακριά
Μες τη θάλασσα ρίχτα.

Μετά από συναισθήματα.
Μετά από κάθε έρωτα
μικρό ή μεγάλο.
Μετά από την έμπνευση
και την εμπιστοσύνη.
Μετά απ’ τον εαυτό μου
μετά κι από σένα.
Μετά από χαρές
και μετά απ’ τη λύπη,
μετά απ’ την υστερία
κι από τα μεθύσια,
μετά απ’ τη λογική
μετά απ’ την τρέλα,
μετά απ’ την παρέα
και τη μοναξιά μου,
μετά από μέρες και μικρά ταξίδια,
μετά από τηλέφωνα,
μετά απ’ αγκαλιές,
μετά από φιλιά
και από υπερβολές,
έρχεται πάντα εκείνη η μέρα
που είναι η γιορτή μου
και `γω ζητάω ό,τι θέλω απ’ τη βροχή
γιατί ήταν πάντα κολλητή μου..

Μου λένε πως το έχασα γιατί μιλάω στη βροχή
Εγώ νομίζω κλαίει μαζί μου
Και πως καμία αξιοπρέπεια δεν κράτησα μαζί σου
Έγινα μόνο το χαλί σου
Νομίζω λένε πως αγάπησα γιατί η αγάπη θέλει δύο
Νομίζω λένε πως τρελάθηκα γιατί η τρέλα κάνει τους άλλους να φεύγουν
Αλλά είναι όλοι εδώ.Σχεδόν
Μπα... ίσως και να `χουν δίκιο τελικά
Καμιά φορά αισθάνομαι ένας άδειος καμβάς
που ό,τι ιστορία του πουλάς, κολλάει επάνω μου.
Κι αυτός είναι ο χειρότερος μπελάς.