Στο φτωχοκαπηλειό της φτωχογειτονιάς,
μέσ’ στη φτωχοαθήνα,
τα φτωχαδάκια έρχονται και φτωχομερακλώνονται,
με τη φτωχορετσίνα.

Αχ, να `μουν όμορφη στη φάτσα
και πολύ κομπλέ στα μάτσα,
αχ, αχ, αχ, και να `χα κι από πάνω,
έναν θειό Αμερικάνο.

Φτώχεια, φτώχεια, αμάν, ρε, φτώχεια,
μ’ έκαψε η συντροφιά σου,
μ’ έκαψε η παρέα σου,
χίλια δυο τα βάσανά σου,
λίγα τα ωραία σου.

Στο φτωχοκαπηλειό, οι φτωχοστεναγμοί
και τα φτωχομεράκια,
αμέσως διαλύονται, μια και πηγαινοέρχονται,
φτωχοκατοσταράκια.

Αχ, να `χα σπίτι, με κουζίνα,
με γκαράζ και λιμουζίνα,
Αχ, να `χα φίλη τη Μονρόε,
να της πω, " Κάτσε και τρώε ".

Φτώχεια, φτώχεια, αμάν, ρε, φτώχεια,
μ’ έκαψε η συντροφιά σου,
μ’ έκαψε η παρέα σου,
χίλια δυο τα βάσανά σου,
λίγα τα ωραία σου.