Μπαίνω στ’ αμάξι και στους δρόμους πάλι χάνομαι
κι ούτε τα κόκκινα φανάρια υπολογίζω,
θα `θελα να `ξερες για σένα τι αισθάνομαι,
με την αγάπη μου, τη νύχτα τη ραγίζω.

Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.

Είναι η ζήλεια μου φωτιά που καίει τα στήθια,
μα σ’ αγαπάω σαν τρελός και είν’ αλήθεια,
είναι η ζήλεια μου φωτιά για σένα μόνο,
μα σε λατρεύω, μα σε λατρεύω κι ας πεθαίνω απ’ τον πόνο.

Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.

Η νύχτα φεύγει και κοντεύουν ξημερώματα
κι εσύ δεν ξέρω πού γυρνάς και αρρωσταίνω,
πάλι μετράω τα δικά σου παραπτώματα,
πίνω, καπνίζω και να έρθεις περιμένω.

Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.

Είναι η ζήλεια μου φωτιά που καίει τα στήθια,
μα σ’ αγαπάω σαν τρελός και είν’ αλήθεια,
είναι η ζήλεια μου φωτιά για σένα μόνο,
μα σε λατρεύω, μα σε λατρεύω κι ας πεθαίνω απ’ τον πόνο.

Αχ, είναι η ζήλεια μου φωτιά.