Στη ροδοσαπουνόφουσκα μένει ένα νεραιδάκι
κι από τον τσίγκο της σκεπής μπαίνει μέσα σα νεράκι.

Προσγειώνεται απαλά σε κάτι νομικά βιβλία
στο “Α” απ’ το “Αστικό” και στο άρθρο 513.

Είναι σε αποστολή η φίνα φτερωτή κυρία
πρέπει να φυλάξει τα παιδιά στην αυριανή πορεία.

Έχει λίγους κόκκους ζάχαρη και δυο χρωματιστά μπαλόνια
για να γλυκάνει τους καιρούς που πνίγονται στα δακρυγόνα.

Στη ροδοσαπουνόφουσκα το μικρό νεραιδάκι
πλέκει με χρωματιστές κλωστές το πιο γλυκό παραμυθάκι.

Θα το φυσήξει απαλά μες στο σκονισμένο δρόμο
στις κουκούλες στα πανό και στον κατσούφη αστυνόμο.

Κι ο πόνος δεν περνάει αν βγεις στους δρόμους μια φορά το χρόνο
όπως κι ο έρωτας δε ζει στις 14 Φλεβάρη μόνο.

Γι’ αυτό θα δέσει τα παιδιά στα δυο χρωματιστά μπαλόνια
να ταξιδέψουνε ψηλά εκεί που δεν περνάν τα χρόνια.

Εκεί που δε χτυπούν οι δείκτες δεν πέφτουν σφαίρες δεν αντηχούν μνήμες.

Μόνο μάτια χαμογελούν τα βράδια εξοστρακισμένα βασιλεμένα