Κοιμάμαι μ’ ένα μαξιλάρι αγκαλιά
Που δε μου χάιδεψε ποτέ του τα μαλλιά μου
Κι αν με ταράζουν τα όνειρά μου
Κι αν με ξυπνάνε κάθε τόσο
Δεν έχει σώμα για να νιώσω
Χέρια να σφίξουν τα δικά μου

Κοιμάμαι μ’ ένα μαξιλάρι αγκαλιά
Κι ένα τηλέφωνο στο πλάι να φορτίζει
Κι όταν περνάει η ώρα τρίζει
Και με μαλώνει μην αργήσω
Ίδια η φωνή του, ίδιο το γκρίζο
Κι αν με ξυπνά κι αν με κοιμίζει

Κι έχω γεμίσει μαξιλάρια τη ζωή μου
Να `ναι οι πτώσεις μου στα πούπουλα, απαλές
Κι όπως βαραίνει πιο πολύ η αναπνοή μου
Ξοδεύω ακόμα πιο πολλές ανατολές

Κοιμάμαι μ’ ένα μαξιλάρι αγκαλιά
Δυο τρία ακόμα μαξιλάρια έχω γύρω
Κι αν ψάχνω ώμο για να γείρω
Λυγίζω ένα τους στα δύο
Πιάνω στο χέρι ένα βιβλίο
Και το αίτημά μου αποσύρω.