Ήταν το σώμα μου νησί
κι από το πέλαγος εσύ
ήρθες κρυφά να το τρυγήσεις.

Το τέρας χάλασα με μιας
και βρήκα τόπο απανεμιάς
απ’ τους κινδύνους μη λυγίσεις.

Θα φτιάξω μίτο μ’ άχραντο νερό
να δέσω την αγάπη που έψαχνα καιρό.
Μες στο λαβύρινθο να μείνεις του κορμιού μου
πάνω μου να χαράξω το άγγιγμα σου το ιερό,
στα χείλη σου ν’ αφήσω το φιλί τ’ αγκαθερό.

Έγινα πέτρινο σκαρί
και στο χειμώνα το βαρύ
ρίχτηκα να σε ταξιδέψω.

Θα `χω πατρίδα αυτή τη γη
που η αγάπη με οδηγεί
κι εγώ γλυκά θα γαληνέψω.

Θα φτιάξω μίτο μ’ άχραντο νερό
να δέσω την αγάπη που έψαχνα καιρό.
Μες στο λαβύρινθο να μείνεις του κορμιού μου
πάνω μου να χαράξω το άγγιγμα σου το ιερό,
στα χείλη σου ν’ αφήσω το φιλί τ’ αγκαθερό.