Το κορίτσι που αγαπάω
έχει φρύδια καμαρωτά
γεφυράκια που παίρνω και πάω
σ’ ένα κήπο με ζαχαρωτά,
το κορίτσι που αγαπάω
έχει στο στήθος του μια ζωγραφιά
που καθρεφτίζεται, σαν το κοιτάω,
όλου τού κόσμου η ομορφιά.

Το κορίτσι που με λατρεύει,
σαν ιππότης υπηρετώ,
γιατί εκείνη μονάχα γιατρεύει
τής ανάσας μου τον πυρετό,
το κορμί της έχει μια γλύκα,
μια νοστιμάδα, πώς να σάς το πω,
στην αγκαλιά της ξεχνώ κάθε πίκρα,
ξαναγεννιέμαι και ξαναζώ.

Το κορίτσι που αγαπάω
έχει στο στήθος του μια ζωγραφιά
που καθρεφτίζεται, σαν το κοιτάω,
όλου τού κόσμου η ομορφιά.