Τόσες και τόσες αγάπες μου τύχαν,
καμιά δε στέριωσα, καμιά.
Μα η δική σου που είναι παράνομη
σαν το μαγνήτη με τραβά.
Σε κάθε βήμα μου, σε κάθε σκέψη
με κουμαντάρει, με κυβερνά.

Παράνομή μου αγάπη,
πικρό μου ριζικό,
απ’ όλα μου τα λάθη
είσαι το πιο γλυκό.

Ήθελα να `ξερα τι μου `χεις κάνει
και σαν Θεό μου σ’ αγαπώ. Αφού το
βλέπω, εγώ απο σένανε ποτέ στεφάνι
δε θα δω. Θαρρείς η μοίρα μου
μ’ έχει τυφλώσει κι όπου
και να `σαι σ’ ακολουθώ.

Παράνομή μου αγάπη,
πικρό μου ριζικό,
απ’ όλα μου τα λάθη
είσαι το πιο γλυκό.