Εκεί που η θάλασσα τον ήλιο ανταμώνει
σε συναντάω πάντα όταν ξημερώνει.
Κοιτάω το βλέμμα σου φωνάζω σ’ αγαπάω
κι έτσι τη μέρα μου μαζί σου ξεκινάω.

Κάθε συνήθεια και κάθε μας ρουτίνα
πράγματα απλά που πάντα κάναμε μαζί
χωρίς να θέλω ασυναίσθητα μου βγαίνουν
σαν να μην έφυγες ποτέ
ούτε στιγμή.

Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.

Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.

Εκεί που η τρέλα καταργεί τη λογική μου,
εκεί που νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου,
μηνύματά σου για χιλιοστή φορά διαβάζω
και γι’ άλλη μια φορά με μένανε τα βάζω.