Έναν καιρό, έναν καιρό επήγαινα
στα Θαραπειά πετώντας,
τώρα με κόψαν τα φτερά
και πάγω περπατώντας.

Έναν καιρό, έναν καιρό ήμουν άγγελος,
τώρ’ αγγελίζουν άλλοι,
στη βρύση που `πινα νερό,
τώρα το πίνουν άλλοι.

Κάλλιο να με, κάλλιο να με φαρμάκωνες,
παρά που με παιδεύεις,
στα χέρια σου είν’ τα γιατρικά
κι αν θέλεις, με γιατρεύεις.