Μικρό το βράδυ στο μεγάλο καλοκαίρι
μικρά τα όνειρα ξεμείναν στη βεράντα.
Μ’ ένα τσιγάρο σημαδεύεις το φεγγάρι
βαρύς καπνός τα χρόνια πούφυγαν για πάντα.

Πέρασε η ζωή σαν νάδες μια ταινία
που τις σκηνές της δεν μπορούσες να αλλάξεις.
Επαναστάσεις τολμηρές στα καφενεία
ιλουστρασιόν φιλίες, δήθεν παραστάσεις.

Όσα σου είπα τόσα χρόνια, ένα ψέμα.
Οι συμβουλές και τα βιβλία, καμιά βοήθεια.
Και στην προσπάθεια να ζεις συνηθισμένα
έφευγες πάντα μακριά απ’ την αλήθεια.

Τώρα είσαι έτοιμος για ένα νέο ταξίδι
κι εδώ στου δρόμου τα μισά, πορεία ν’ αλλάξεις.
Κι όλους τους φόβους που σε τύλιξαν κουβάρι,
χαρταετούς κάνε τους για να τους πετάξεις.

Υπάρχει χρόνος, υπάρχει τρόπος
υπάρχει τόπος που θα ζήλευε το μάτι.
Το μονοπάτι είναι ο δρόμος
κι ο φωτεινός ο δρόμος είναι μια απάτη.