Ο πόνος μου, ο πόνος μου είν’ απέραντος,
σαν θάλασσα, σαν θάλασσα μεγάλος,
γιατί εγώ σ’ αγάπησα και θα σε πάρει άλλος,
και θα σε πάρει άλλος.

Τα κατάφεραν, γλυκιά μου και σε ξεμυαλίσανε
και την έρημη καρδιά μου πίκρα την ποτίσανε.

Δεν ξέρω αν, δεν ξέρω αν σού τάξανε
σπίτια ψηλά, σπίτια ψηλά και κούρσες,
μα ένα ξέρω τώρα πια, ότι δεν μ’ αγαπούσες,
ότι δεν μ’ αγαπούσες.

Τα κατάφεραν, γλυκιά μου και σε ξεμυαλίσανε
και την έρημη καρδιά μου πίκρα την ποτίσανε.

Τέτοιο κακό, τέτοιο κακό που μού `κανες
θα το `χεις πά- θα το `χεις πάντα βάρος,
γιατί εγώ σ’ αγάπησα και θα σε πάρει άλλος,
και θα σε πάρει άλλος.

Τα κατάφεραν, γλυκιά μου και σε ξεμυαλίσανε
και την έρημη καρδιά μου πίκρα την ποτίσανε.