Πονώ, δεν το κρύβω, σ’ όλους θα το πω,
πονώ κι είναι ο πόνος στα στήθια μου βουνό.
πώς να μη δακρύσω, πώς να κρατηθώ,
πού να βρω κουράγιο να σ’ απαρνηθώ.

Δίχως εσένα, για πες μου, πώς να ζήσω,
δίχως εσένα σ’ ετούτη τη ζωή,
δίχως εσένα θα χαθώ, θα ξεψυχήσω,
δίχως εσένα, αγαπούλα μου χρυσή.

Πονώ, δεν το κρύβω, σ’ όλους θα το πω,
πονώ κι είναι ο πόνος στα στήθια μου βουνό.

Μείνε κοντά μου κι ακόμα αν μού δώσεις
χίλια ποτήρια δηλητήριο να πιω,
θα `ναι λιγότερο μαρτύριο για μένα,
απ’ τον δικό σου τον μαύρο χωρισμό.

Πονώ, δεν το κρύβω, σ’ όλους θα το πω,
πονώ κι είναι ο πόνος στα στήθια μου βουνό.