Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ’ άστο σε μας,
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις, ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
ο χαμένος τα παίρνει όλα.

Μη γκρινιάζεις που δε σου `ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα.
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
ο χαμένος τα παίρνει όλα.