Πού να πω τα βάσανά μου,
τώρα που είσαι μακριά,
αφού όλοι λαχταρούνε
να μας δούνε χωριστά,
για πες μου, πού να βρω παρηγοριά.

Ποιος θα σκορπίσει τη συννεφιά μου
απ’ τη φτωχή καρδιά μου,
ποιος θα γλυκάνει τα πικραμένα
τα μαύρα δάκρυά μου.

Όπου κι αν είπα το βάσανό μου
βρήκα την απονιά,
γύρνα, αγάπη μου, γύρνα
δεν αντέχω άλλο πια στον πόνο,
δεν αντέχω άλλο πια.

Μόνο κοντά σου σβήνει ο πόνος
και τη χαρά γνωρίζω,
μόνο κοντά σου δεν τυραννιέμαι
ούτε ποτέ δακρύζω.

Σαν την καρδιά σου δεν βρίσκω άλλη
σε όλο το ντουνιά,
γύρνα, αγάπη μου, γύρνα
δεν αντέχω άλλο πια στον πόνο,
δεν αντέχω άλλο πια.

Πού να πω τα βάσανά μου,
τώρα που είσαι μακριά,
αφού όλοι λαχταρούνε
να μας δούνε χωριστά,
για πες μου, πού να βρω παρηγοριά.