Εμείς που λέγαμε θα ευτυχίσουμε
και ως το θάνατο μαζί θα ζήσουμε,
ποιος το περίμενε πως θα χωρίσουμε.

Φταίμε κι οι δυο, φταίμε κι οι δυο,
που έχει γίνει η ζωή μας ρημαδιό,
με πίκρανες εσύ, σε πλήγωσα κι εγώ, το ξέρω,
ας μπορούσα να πετάξω κι όπου ζεις,
κοντά σου να βρεθώ.

Και τι δε θα `δινα να ξανασμίξουμε,
καινούργια όνειρα πάλι να χτίσουμε
κι ούτε στο θάνατο να μη χωρίσουμε.

Φταίμε κι οι δυο, φταίμε κι οι δυο,
που έχει γίνει η ζωή μας ρημαδιό,
με πίκρανες εσύ, σε πλήγωσα κι εγώ, το ξέρω,
ας μπορούσα να πετάξω κι όπου ζεις,
κοντά σου να βρεθώ.