Αυτά τα λόγια θα τα ξεριζώσει μετά σαράντα χρόνια η λησμονημένη. Και σ’ αυτό το δρόμο να πω πως γίνονται θαύματα; Όχι. Τα θαύματα γίνονται μόνο στις στοιχειωμένες εκκλησιές Να πω για τον άνθρωπο που έγινε δέντρο και για το στόμα του που φύτρωσαν λουλούδια; ντρέπομαι κι όμως πρέπει να μιλήσω κι ας μη με πιστέψουν Ο μόνος που θα μπορούσε να με πιστέψει τον σκό- τωσαν εκεί μπροστά στο βωμό κάτι γυμνά αγόρια τον σκότωσαν με τις πέτρες. Ήθελαν να πληγώσουν ένα λυκόσκυλο ήθελαν να πουν ένα τραγούδι ήθελαν να φιλήσουν μια γυναίκα. Πάντως τον σκότωσαν και τον κόψαν στα δυο μ’ ένα σπαθί. Από τη μέση κι απάνω τον έστησαν άγαλμα σ’ ένα παράθυρο. Από τη μέση και κάτω τον έμαθαν να περπατάει σαν τα μικρά που αρχινάνε. Γι’ άγαλμα δε φάνηκε άξιος γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν άσπρα τα μάτια του. Τα πόδια του πάλι κάνουνε ένα σωρό τρέλες και τρομάζουν τις γυναίκες που νυχτώνονται στα πα- ράθυρα. Τώρα πλάι στα χείλια του έχουν φυτρώσει δυο φυλλαράκια πικρά. Καταπράσινα. Είναι άνθος ή άνθρωπος; Είναι άνθρωπος ή άγαλμα; Είναι άγαλμα ή απόκρυφος θάνατος. Αυτά τα λόγια θα τα ξεριζώσει μετά σαράντα χρόνια η λησμο- νημένη.