Ελάτε ούλες στο νερόν, στην βρύσιν για να πάμεν
να πλύννουμεν το ρέσιν μας, στο γάμον για να φάμεν.
Ελάτε ούλες του χωρκού ν’ αλέσουμεν το ρέσιν,
να φά’ η νύφφη κι ο γαμπρός, να δούμεν αν τ’ αρέση.
Πέντε μαντήλια κόκκινα κ’ έναν ωραίον φέσιν,
ελάτε, κοπελλούες μου, να πλύννουμεν το ρέσιν.

Σαρανταπέντε γερανοί κι ένας ατός στην μέσην
ελάτε, κοπελλούες μου, ν’ αλέσουμεν το ρέσιν.
Να πκιάσω στράταν μακρινήν, να κόψω χίλια μίλια,
ελάτε, κοπελλούες μου, ούλες στα χερομύλια.


Τζι’ ελάτε κοπελλούες μου να κάμωμεν το ρέσι
να φάη ούλλον το χωρκόν να (δ)ούμεν αν τ΄αρέση.
Γεμώστε τα σκαφίδκια σας που μέσα στ΄αμπάρι
τζιαι φέρετε τζιαι βάλετε που το καλό σιτάρι.
Για να το κουπανίσωμεν φέρτε τζιαι τες φαούτες
να κάμωμεν καλόν ρεσίν για τες ημέρες τούτες.
Να φαν οι καλεσμένοι μας να ευκαριστηθούσιν
τζιαι που καρκιάς τους ούλλοι τους
μπράβο σας να λαλούσιν.