Σε σκέφτηκα και χάθηκα,
στο φως με ταξιδεύεις,
σε σκέφτηκα και χάθηκα
σ’ ένα βυθό με κλέβεις.

Ότι κι οι δυο αγαπήσαμε
τελειώνει στην αγάπη,
ο πόνος μας η λύτρωση,
και τ’ όνειρο αυταπάτη.

Κι όμως είσαι εδώ και μου μιλάς,
με αλλάζεις, με φτιάχνεις, με χαλάς.
Φυλακή στο βυθό σου με κρατάς
να μ’ αγγίζεις και να με αγαπάς.

Σε σκέφτηκα και δάκρυσα,
γι’ αυτά που έχουν περάσει
κι ο έρωτας που μέσα μου,
δε σ’ έχει ξεπεράσει.

Κι οι δυο μας φοβηθήκαμε,
γι’ αυτά που μας πληγώνουν
το ρίσκο και η λογική,
που τη ζωή κυκλώνουν.

Κι όμως είσαι εδώ και μου μιλάς,
με αλλάζεις, με φτιάχνεις, με χαλάς.
Φυλακή στο βυθό σου με κρατάς
να μ’ αγγίζεις και να με αγαπάς.