Κείνη την ώρα, σταματήσανε τα σύννεφα να βρέχουν,
γιατί μικρά παιδιά δακρύζανε την ώρα εκείνη,
'κείνο το χρόνο, εστάθηκε μεσούρανα ο ήλιος,
γιατί ληστές ξεπρόβαλαν το χρόνο εκείνο.

Κείνο το χρόνο, το φόβο γνώρισα,
το κλάμα, τη ντροπή,
'κείνη την ώρα αναρωτήθηκα,
άνθρωπος, τάχα τι θα πει.

Κείνη τη μέρα, εχάθηκε και η ύστερη ηλιαχτίδα,
γιατί θα `ρχότανε καταιγίδα `κείνη τη μέρα,
'κείνη τη νύχτα, σταματήσαν να ουρλιάζουνε οι λύκοι,
γιατί ουρλιάζανε οι άνθρωποι, `κείνη την νύχτα.

Κείνη τη μέρα, τον τρόμο γνώρισα,
την πίκρα, τη ντροπή,
'κείνη τη νύχτα αναρωτήθηκα,
άνθρωπος, τάχα τι θα πει.