- Ωπα! Οικογένεια!...
Κερίες και κύριοι,
το γνωστό έργο, "Τα Καραγκιοζιλίκια",
με πρωταγωνιστάς, τον Καραγκιόζη,
που έρχεται να τον συναντήσει ο Χατζατζάρης,
κατόπιν ο Νιόνιος και κατόπιν ο Βεληγκέκας
και τα υπόλοιπα στην οθόνη.
Αλλά, πριν αρχίσει το έργο, θα σας πω το σκηνικό:

Από δεξιά η καλύβα κι από αριστερά το σαράι.
Θα μου πείτε, πώς είναι δυνατόν,
από δεξιά η καλύβα και αριστερά το σαράι;
Αυτό συμβαίνει διότι εγώ,
είμαι πίσω από το μπερντέ και τα βλέπω ανάποδα...

Σαν ν’ ακούω τη φωνή του Χατζατζάρη.
Θα τον είχε πάλι τραπέζι, φαίνεται, ο Βεζύρης...

- Μάτια σαν και τα δικά σου,
δεν υπάρχουν στο ντουνιά.
Γεια σου Καραγκιόζη μου.

- Χατζατζάρη πονηρέ,
δουλοξιπασμένε!
Στο σαράι μπαίνεις βρε,
για να φας, χαμένε;

- Βρε ματάκια μου τι λες;
Εγώ όλους τους δουλεύω.
Κάνω αντίσταση, για δες...
Γι’ αυτό και προοδεύω.

- ... και τα βουνά, και τα βουνά μεζέδες,
οι βάρκες κρασοπότηρα,
να πίνουν οι γλετζέδες...

- Κοιτάτε ποιος έρχεται.
Κρατάει και πλακάτ, τι πλάκα μας κάνει.
Α, ο Νιόνιος ο φελλός.
Στην πρωτοπορία
θα φαλτσάρει ασφαλώς,
όλη η χορωδία.

- Το πόπολο, το πόπολο
είναι ψυχή μου μόμολο.
Καραγκιόζη το σφυρί, στο ατσάλι δένει.
- Άσε ρε Νιόνιο να χαρείς, ήσυχο το Λένιν.

Ωχ, ωχ! Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, φυλαχθείτε.
Πλακώσανε οι μάγκες. Πού είσαι γυναίκα;
- Έλα Καραγκιόζη μου...
- Αχ, πλακώσανε οι μάγκες.
Βάλε ότι έχεις και δεν έχεις πίσω από την πόρτα μας,
και την τρύπια μας τη σκάφη.

- Μάγκας του γλυκού νερού
και σπαθί κρατάει.
Άμα γίνει πάλι ντου,
το λαγό θα κάνει.
Καραγκιόζο, να πούμε
ο λαός, Καραγκιόζο να πούμε,
θέλει να πούμε νιτερέσο, να πούμε.

- Σταύρακα, ο λοχαγός κάνει τον Κινέζο...

Πω πω! Τι το `θελα να το πω...
Κατά φωνή κι ο άλλος.
Πω πω, πλάκωσε η ΕΣΑ, ο Βεληγκέκας.

Πω πω. Βεληγκέκας μας φυλά,
και σπαθί κρατάει.
Τα κουμπιά του τα χρυσά
γράσο τα περνάει.

- Ξέρετε ρέ, ποιος είμ’ εγώ, ε;
Πού σας προστατεύω; Ε;
Διατάσω, κυβερνώ κι απαγορεύω;

- Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη μου,
άλλο εδώ δε μένω,
στείλε μου ανταπόκριση
θάφ’ το κι αναμένω
να `ρθω πάνω στο καρμί.
Μπάρμπα μου, μπαρμπούλη,
σφάξαν του λαού τ’ αρνί
και το τρώνε ούλοι...