Έχω σκαρί γερό να δέρνομαι, τα κύματά μου να περνώ.
Σαν δω της θάλασσας νερό μαγεύομαι κι ούτε φοβάμαι τον καιρό.
Πιάνω λιμάνι άδειο κι ούτε νοιάζομαι άμα θα δέσω στη στεριά.
Να βρω απάγκιο να πιαστώ δε βιάζομαι και τηνε βγάζω στα ανοιχτά.

Έχω μαζί μου το μεράκι συντροφιά κάθε καημός μου ν’ ακουστεί,
μ’ ένα τραγούδι που αντηχεί απ’ την καρδιά κι όπου με βγάλει κι όπου βγει.
Έχω σκαρί γερό να δέρνομαι.

Έχω σκαρί καλό να χάνομαι στα καταγάλανα νερά.
Όταν ανοίγω τα πανιά δεν πιάνομαι, πετώ μαζί με τα πουλιά.
Κι άμα τα χρόνια στο στρατί το απέραντο, περάσουνε με το καλό,
εγώ μ’ αυτό θα τριγυρνώ στο πέλαγο κι ας το φωνάζουνε παλιό.

Έχω μαζί μου το μεράκι συντροφιά κάθε καημός μου ν’ ακουστεί,
μ’ ένα τραγούδι που αντηχεί απ’ την καρδιά κι όπου με βγάλει κι όπου βγει.
Έχω σκαρί καλό να χάνομαι.