Η Τοκίκο η Γιαπωνέζα ήταν ξύπνια μα κοντή,
στο καράτε ήταν κανόνι, στο πινγκ - πονγκ μοναδική,
μα στα υπόλοιπα η καημένη ήτανε μπουκιά μισή.

Τοκίκο Τακαχάσι, μαζί σου τα `χω χάσει,
Τοκίκο Τακαχάσι, μαζί σου τα `χω χάσει,
τί άλλο να σού κάνω, τι άλλο να σού πω,
εσύ μονάχα θέλεις σαλονάκι Βιενέζικο,
και τσιφτετέλι Γιαπωνέζικο,
πάμε στα μπουζούκια, παραπονιάρικο
κι ας μάς γιαουρτώσουν, κιτρινιάρικο.

Η Τοκίκο με ηράσθη εντελώς στα ξαφνικά,
τις σφαλιάρες τις αρπάζει μα το χέρι μου ζητά
και σκοτάδι όπως ήταν μ’ έπιασε πιο χαμηλά.

Τοκίκο Τακαχάσι, μαζί σου τα `χω χάσει,
Τοκίκο Τακαχάσι, μαζί σου τα `χω χάσει,
τί άλλο να σού κάνω, τι άλλο να σού πω,
εσύ μονάχα θέλεις σαλονάκι Βιενέζικο,
και τσιφτετέλι Γιαπωνέζικο,
πάμε στα μπουζούκια, παραπονιάρικο
κι ας μάς γιαουρτώσουν, κιτρινιάρικο.

Έλα Τοκίκο μου, ο γιαουρτάς, κιτρινιάρικό μου.