Είδα στα μάτια σου εκείνο τ’ αγκάθι
αυτό που ξύνει τις πληγές μου ακόμα.
Κοίτα πως έγινε το γέλιο σου στάχτη
και μουτζουρώνει της ζωής μου το χρώμα.

Είπες κάποτε όλα θα αλλάξουν
κι όμως ίδια έχουν μείνει ακόμα.
Περιμένω τα φώτα να ανάψεις
να ξυπνήσεις το άδειο μου σώμα.

Όμως μετά την πρώτη σκέψη κάτι αλλάζει
κι αυτό που θες μ’ αυτό που είμαι δεν ταιριάζει.
Όμως μετά δίνω φωνή στον εαυτό μου,
ας μείνεις σκέψη τελικά και μυστικό μου.

Πήρα στα χέρια μου παλιά γράμματά σου
τόσες εικόνες κρυμμένες στις λέξεις.
Και ψιθυρίζω κρυφά τ’ όνομά σου
τόσο σιγά να μπορείς να τ’ αντέξεις.

Όμως μετά την πρώτη σκέψη κάτι αλλάζει
κι αυτό που θες μ’ αυτό που είμαι δεν ταιριάζει.
Όμως μετά δίνω φωνή στον εαυτό μου,
ας μείνεις σκέψη τελικά και μυστικό μου.

Είπες κάποτε όλα θα αλλάξουν
κι όμως ίδια έχουν μείνει ακόμα.