Μόρτισα που γεννήθηκες
μέσα, μέσ’ τους τεκέδες,
με μάγκες δεν εφούμαρες
τριζάτους αργελέδες.

Πόσες φορές το τάληρο
δεν κράτησες στο χέρι,
νταμίρα δε μας έφερες
μέσ’ στου Συγγρού τ’ ασκέρι.

Μάγκες που μαστουριάσανε
απ’ τα δικά σου χέρια,
και παρηγόρησες καρδιές
και βγάλαν τα σεκλέτια.

Το μάγκα τον μαστούριασες
τον κούπα και δερβίση,
νερό που εκουβάλησες
απ’ του Κουλού τη βρύση.