Μπορείς να μου πεις γιατί πονώ;
Αυτό τον πόνο είχα πει πως τον ξεχνώ
Θα με στεναχωρεί μόνο η ζωή
Αυτή που έφυγε και δε θα ξαναρθεί
Θέλω να κάνει καλοκαίρι στην ψυχή μου
Να `ναι μια λίμνη βουλιαγμένη στο κορμί μου
Να αρμενίζουν καραβάκια και να βρέχει
Και να ψαρεύουν το μυαλό για να μη τρέχει
Μπορείς να μου πεις σε ποιον μιλώ;
Όποτε κλαίω και λέω πως δεν είναι εδώ
Άραγε είναι αυτός που μια ζωή
Με αγαπούσε κι είχε τόση υπομονή
Θέλω να κάνει καλοκαίρι στην ψυχή του
Να `ναι μια βόλτα μεθυσμένη η φυγή του
Σε παραλίες που το κύμα σκάει και λιώνει
Βράχος εγώ κι αυτός αλάτι μ'ανταμώνει.