Τα νέφη αστράφτουν στο βουνό,
βροντούν και μπουμπουνίζουν,
σκεπάσανε τον ουρανό,
το κύμα φοβερίζουν.
Ο νέος ναύτης τραγουδεί
και το πανί του σιάζει:
"Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
το νέφος δε με σκιάζει!"

Αγέρας πέφτει στα πανιά
τα σκίζει και τ’ αρπάζει
και συνταράζει τα σκοινιά
και το κατάρτι σπάζει.
Ο νέος ναύτης τραγουδεί,
παρών όπου προστάζουν:
"Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
άνεμοι δε με σκιάζουν!"

Η θάλασσα λυσσομανά
και κυματεί κι αφρίζει
το πλοίο του καταπονά,
το σκα και το σκορπίζει.
Ο νέος ναύτης τραγουδά
και μια σανίδ’ αρπάζει:
"Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
φουρτούνα δε με σκιάζει!"

το ένα κύμα τον πετά
και τ’ άλλο τονε χάφτει
κι η μαύρη θάλασσα ζητά
να καταπιεί το ναύτη.
Μ’ αυτός ακόμα τραγουδεί
και κολυμπάει και πάει:
"Εγώ είμαι ελληνικό παιδί,
κι ο πλάστης με φυλάει!"