Φως, περισσότερο φως, φωνάζει ο ποιητής
Συνάλλαγμα, περισσότερο συνάλλαγμα, φωνάζει το κράτος
Δώστε στον κόσμο συμβουλές
Τυπώστε πόστερς τυπώστε κάρτες
Μάθετέ τους να πουλάνε θάλασσα
Μάθετέ τους να ξεπουλάνε τη γη τους
Η Περσεφόνη έχει πεθάνει από καιρό
Ο Χάροντας έχει ανεβάσει την ταρίφα
Το νόμισμα στο στόμα του νεκρού
Παραμονεύει της ψυχής το πέρασμα
Που θάρθει με μια τρύπα στην παλάμη
Ανοιγμένη από τα μπουρμπουάρ των ξένων
Που άλλοτε το λέγανε μπαχτσίσι
Μας μάθανε από μικρά παιδιά
Να βλέπουμε τον ξένο μες στο χέρι
Για θείους να μιλούν απ’ την Αμερική
Που ένα μας φέρνουν δέκα μας παίρνουν
Τραύματα μέσα στην ψυχή βαθιά
Με μέση λυγιστή καχεκτική
Πραγματικά καμαρωτοί σαν τις καμάρες
Με μια καμπούρα υποτέλειας στη μέση καρφωμένη
Σκύβει ο σερβιτόρος στο χαρτί
Και γράφει μόνο με του μολυβιού τη μύτη
Σφάξιμο απαλό μ’ αόρατη λεπίδα
Αν όμως κάποιο νούμερο σκοντάψει
Και κάνει θόρυβο μες στου πελάτη το μυαλό
Χίλια δυο ζαχαρωτά χαμόγελα
Κι άλλες τόσες υποκλίσεις γλυκερές.