Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Οι εργάτες θα κουβαλούν τα σκηνικά
Το πλήθος θα μπογιατίζεται
Το θέατρο θα φωταγωγείται
Περάστε κόσμε λαϊκή απογευματινή

Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Η οργή των σκοτωμένων θα δυναμώνει
Η δικιά μας η φωνή θα χαμηλώνει
Η πόρτα θα σκουριάζει
Και οι θεατρίνοι θα μασούν τα λόγια τους

Στις 17 κάθε Νοέμβρη
Θα στήνουν πάγκους με γλυφιτζούρια
Και θά `ρχονται παπάδες
Με νόμιμες ταρίφες
Οι θεατρίνοι θα ξεχάσουν του ρόλους
Ο κόσμος θα περνάει από συνήθεια

Στις 17 κάθε ΝοέμβρηΧτυπάτε νεκροί τα ταμπούρλα
Ο χρόνος χοντραίνει τ’ αυτιά.