Όταν θα κάνω πέρασμα από τη γειτονιά σου,
μου ρίχνεις άπονες ματιές, που να καεί η καρδιά σου.

Γιατί ξανθιά μικρούλα μου όταν σε ιδώ θυμούμαι,
τα κάλλη σου τα έμορφα κι όλο σε συλλογούμαι,
τα κάλλη σου τα έμορφα κι όλο παραπονούμαι.

Πες μου αν είσαι ικανή, που `σαι μεσ’ στη καρδιά μου,
να λειώνω `γω για σένανε, πως να `βρω τη γιατριά μου,
να λειώνω `γω για σένανε, που να βρεθ’ η γιατριά μου.

Δε παύω να σε αγαπώ κι ό,τι μπορείς να κάνεις,
ξανθιά πρέπει να μ’ αγαπάς κι όχι να με τρελάνεις,
ξανθιά πρέπει να μ’ αγαπάς κι όχι να με πεθάνεις.