Πικρός ο ύπνος την αυγή
κι η μοναξιά φαρμάκι
βαρύς, θλιμμένος, μοναχός
βαδίζω πίσω, πάω μπρος
στο ίδιο στο σοκάκι.

Στο δάκρυ σου γεννήθηκα
κι από καημό μου βγήκε
κι όσες φορές σ’ αρνήθηκα
έκλαψες, σε θυμήθηκα,
στέναξα και με βρήκες.