Κάποτε σε κοίταγα στα μάτια
και ταξίδευα σε μέρη μαγεμμένα,
κάποτε σε φίλαγα στο στόμα,
χθες ακόμα, έλυωνα για σένα,
μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.

Αυτό δε σημαίνει
πως ό,τι κι αν ζήσαμε θα το ξεχάσω,
σαν πρώτα και πάντοτε
μέσ’ στην καρδιά μου βαθειά, θα σε πονώ.

Γιατί, κάποτε γυρνούσα στη φωλιά μας
κι έτρεχα στην αγκαλιά σου να χωθώ,
κάποτε, ξυπνούσαμε τη νύχτα
κι όλα τ’ άστρα μάζευα να σού χαρίσω,
μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.

Μα όλα τελειώνουνε κάποια μέρα
και τώρα είσαι πια για μένα,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες,
το κορίτσι του χθες, το κορίτσι του χθες.