Δε μ’ άφησες ποτέ να σ’ αγαπήσω
πλησιάζα και απομακρυνόσουνα
σε κάθε μου φιλί έκανες πίσω
σε κάθε αγκαλιά μου δεν κρατιόσουνα
δε μ’ άφησες ποτέ να σ’ αγαπήσω
ό, τι έχω και δεν έχω θα σου το έδινα.

Γιατί σε θέλω τόσο και θα ματώσω
άλλη μια νύχτα αν δε σε δω
γιατί σε θέλω ακόμα και ας γίνω χώμα
δεν γίνεται να σ’ αρνηθώ

Εσένα έχω μόνο, σαν οξυγόνο,
σε έχω ανάγκη τελικά,
εσένα έχω μόνο δε μετανιώνω
και ας το πληρώνω ακριβά.

Δε μ’ άφησες ποτέ να σ’ αγαπήσω
μου άλλαζες πορεία και χανόσουνα
προσπάθησα κοντά να σε κρατήσω
μα τόσο μακριά μου αισθανόσουνα
δε μ’ άφησες ποτέ να σ’ αγαπήσω
ό, τι έχω και δε έχω θα σου το έδινα.

Γιατί σε θέλω τόσο και θα ματώσω
άλλη μια νύχτα αν δε σε δω
γιατί σε θέλω ακόμα και ας γίνω χώμα
δεν γίνεται να σ’ αρνηθώ

Εσένα έχω μόνο, σαν οξυγόνο,
σε έχω ανάγκη τελικά,
εσένα έχω μόνο δε μετανιώνω
και ας το πληρώνω ακριβά.

Γιατί σε θέλω τόσο και θα ματώσω
άλλη μια νύχτα αν δε σε δω
γιατί σε θέλω ακόμα και ας γίνω χώμα
δεν γίνεται να σ’ αρνηθώ

Εσένα έχω μόνο, σαν οξυγόνο,
σε έχω ανάγκη τελικά,
εσένα έχω μόνο δε μετανιώνω
και ας το πληρώνω ακριβά.