Αν πεις το σώμα υγιές, ίσον καλή
διατροφή και μέλος της Κυβερνώσας
Κάστας. Η κάστα, λυγμός τέταρτος.

Κι αν πεις, τα χέρια και τα πόδια
χωρίς κάλους, η φάρα
στη συμμετρία των πτυχών
τιμής και εργασίας,
ακρωτηριασμών και ικριωμάτων,
ταπεινώνει τον γρόνθο,
αχρηστεύοντάς τον
με την υπνωτική επίδραση
της συμφιλίωσης.

Έναν καιρό, θα πεις, ο πόλεμος
αναλάμβανε το θρήνο,
και την προφητεία ίδια πάντα:
Ο άνθρωπος πάντα και πάντα
θα γελιέται∙ στο πλήθος,
στο θέατρο έκτρωμα,
όπου ο άβουλος εν τροπή
τελευτήσει, τον τρελό τής
παρωδίας: "ιδού το πέρας
ήκει", πρόδιδε, κατέδιδε
ο βάλτος. Σαλός, διακρίνονται
κάποιες συχνότητες ανάκλησης
στην επιφάνεια του βάλτου.
Μωρός, καμιά κυριότητα,
ούτε ο κτώμενος ούτε ο πωλών.
Άμεσος, ο χρόνος κρούσης:
Να μην πεθάνεις εδωνά.

Άκλητος ή κεκλημένος
ο Δρυΐδης τραβά
τη λοταρία του θανάτου:
Για να ηρεμήσουν οι θεότητες προτού
οι Ρωμαίοι διαβούν τη Βρεταννία,
προτού ο Σουίφτ επιταχύνει το κατάσκεπο
από έναστρο ουρανό ταξίδι του:
"μη μου πεθάνεις εδωνά,
σαν το φαρμακωμένο ποντίκι
μέσ’ στη φάκα".

Μη μου πεθάνεις εδώ να,
στο έλος.

Το έλος
είναι η κάστα.