Άρχισε ο χειμώνας πάλι
και στη σόμπα ή στο μαγκάλι ζεσταινόμαστε,
και ενώ μέσ’ στα παλτά μας
και στα ρούχα τα ζεστά μας τυλιγόμαστε.

Τα ατρόμητα παιδιά μας
που φρουροί στα σύνορά μας πάλι μένουνε,
τη στοργή της ζεστασιάς μας
απ’ τα χέρια τα δικά μας περιμένουνε.

Γριές, κοπελιές και παιδιά
κι όλοι οι Έλληνες που έχουν μέσα τους καρδιά,
γι’ αυτούς που πεθαίνουν σκληρά,
όλοι ας δώσουμε, όλοι, γι’ άλλη μια φορά.

Κάθε βράχος και ποτάμι
και τα Βίτσια και οι Γράμμοι το προστάζουνε,
να ντυθούν οι αντριωμένοι
που, η Ελλάδα δεν πεθαίνει, πάντα κράζουνε.

Όλοι αυτοί που `βάψαν’ μ’ αίμα
κάθε βράχο, κάθε ρέμα και κοιλάδα μας,
πρέπει να ντυθούν και πάλι
για να κάνουν πιο μεγάλη την Ελλάδα μας.

Γριές, κοπελιές και παιδιά
κι όλοι οι Έλληνες που έχουν μέσα τους καρδιά,
γι’ αυτούς που πεθαίνουν σκληρά,
όλοι ας δώσουμε, όλοι, γι’ άλλη μια φορά.

Όλοι ας μείνουμε γδυτοί,
για να ζεσταθούν αυτοί.