Γιατί να μη μπορώ να βγω μια βόλτα,
γιατί, τον άντρα να `χω αγκαζέ,
όπου πάω κι όποια ώρα, μοναχή μου δεν μπορώ,
πρέπει πάντα να `χω, δίπλα, συνοδό
κι αν δεν έχω, θέλουν να `χω με το ζόρι,
έναν άντρα, αδελφό ή κι ένα αγόρι.

Είμαι γυναίκα, για τους άντρες, το μωρό,
όλοι μου λένε "δεν μπορείς", μα εγώ μπορώ,
εγώ τους γέννησα τους άντρες, τους γεννάω,
εγώ πολέμησα κι ακόμα πολεμάω,
είμαι γυναίκα, είμαι ελεύθερη κι εγώ,
πριν μου το πούνε, να τους πω το "σ’ αγαπώ".

Γιατί να μην μπορώ να πω, "μ’ αρέσεις",
γιατί, ο άντρας πρέπει να το πει,
δεν μπορώ πια ν’ αγαπήσω μοναχή μου, δεν μπορώ,
πρέπει, πρώτα να μου πούνε "σ’ αγαπώ"
κι αν κανένας δεν το πει, μ’ αφήνουν μόνη
κι η λαχτάρα, την καρδιά μου τη ματώνει.

Είμαι γυναίκα, για τους άντρες, το μωρό,
όλοι μου λένε "δεν μπορείς", μα εγώ μπορώ,
εγώ τους γέννησα τους άντρες, τους γεννάω,
εγώ πολέμησα κι ακόμα πολεμάω,
είμαι γυναίκα, είμαι ελεύθερη κι εγώ,
πριν μου το πούνε, να τους πω το "σ’ αγαπώ".


Από τη μουσική κωμωδία "Λυσιστράτη" 1979 στο REX