Σ’ αυτό τον τόπο οι αλήθειες σου ματώνουν.
Η Αθήνα δεν είναι πια εδώ,
ταξιδεύει σε καρόδρομο
με μια άχρηστη ρεζέρβα στο πορτ μπαγκάζ.

Είπε τον Υάκινθο Απόλλωνα
και τον Απόλλωνα Ιησού.
Έθαψε το νεφεληγερέτη
κάτω απ’ τα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία
τα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία
κάτω από κεραίες τηλεόρασης.

Κι είναι πέντε και δέκα το πρωί.
Η Ειλείθυια κατηφορίζει την Πάρνηθα
με μία αγκαλιά γεμάτη νεκρολούλουδα.
Μύρισε τον άνεμο,
αφουγκράσου τα πουλιά του Τειρεσία
αυτή η νύχτα έχει ένα παράξενο μήνυμα για σένα.

Σπασμένο γυαλί το όνειρο στα σωθικά σου,
πώς χωρίς τη λάμψη του θα κρατηθείς;
Και πώς θα το συναρμολογήσεις;
Έτσι κι αλλιώς θα ματωθείς.

Σκύψε στη γη,
διάγραψε τους όρκους σου στη Στύγα
και σαν Αλκυονέας
εγκατάλειψε την Παλλήνη.