Είσαι παιδί ωραίο
Κι υπηρετείς στα Ρέο
Για γαλονάκια και βαθμό σε είχανε.
Σου φτιάχναν το μεράκι
Με το κομπιουτεράκι
Μα κρεμασμένο και νεκρό σε βρήκανε.
Κι όλοι αποφανθήκανε πως ετρελλάθης
Αφού δεν προσαρμόστηκες καλά να πάθεις.

Ω εποχή ραγδαία
Απέβηκες μοιραία
Και χάλασες τόσα παιδιά ευαίσθητα.
Αναρωτιέμαι ως πότε
Θε να με τρων αι κόται
Γιατί στα πίτουρα βαθειά μπερδεύτηκα.
Μες τον πυρήνα σου θαρρώ πως θα μπουκάρω
Τον ζωικό μου τον παλμό να ξαναπάρω.

Οι μέρες αποφράδες
Με ξόρκισαν παπάδες
Κι αμαρτωλό με βγάλανε και βλάσφημο.
Κι εγώ να καταπίνω
Τιτανικός θα γίνω
Να σας βυθίσω στο στερνό μου χάσιμο.
Ότι ενθάδε κείμεθα ω ξειν αγγέλειν
Κι απολωλότες είμεθα απ’ την αγέλην…