Πού ήσουν εσύ;
Τη νύχτα που η σελήνη ήτανε ξυράφι
κι η θάλασσα ντεκόρ στη μοναξιά μου.
τις χούφτες θα σου γέμιζα χρυσάφι,
θα σου `φερνα απ’ την έρημο τριαντάφυλλα της άμμου.

Πού ήσουν εσύ;
Τη νύχτα που η αλήθεια έδενε τα μάτια
στην ποιο κλειστή στροφή μες στην τροχιά μου
στα αστέρια θα σου έχτιζα παλάτια,
θα σου’ φερνα απ’ την έρημο τριαντάφυλλα της άμμου.

Πού ήσουν εσύ;
Τη νύχτα που η σελήνη ητανε ξυράφι
κι η θάλασσα ντεκόρ στη μοναξιά μου.